Karty starego notatnika kryją historię romantycznej miłości. Starszy pan codziennie odczytuje ją mieszkającej w domu opieki kobiecie chorej na alzheimera. Jest to opowieść o bogatej dziewczynie z miasta i ubogim chłopaku z prowincji, których pewnego lata połączyło wyjątkowe uczucie. Wbrew sobie zostali rozdzieleni, a ich miłość wystawiona na próbę. Czy uda im się ponownie spotkać?

TYTUŁ: Pamiętnik

AUTOR: Nicholas Sparks

WYDAWNICTWO: —

LICZBA STRON: 256

Prawdę mówiąc, nigdy nie miałam „Pamiętnika” w swoich planach czytelniczych. Zdarzyło mi się już wspomnieć, że nie przepadam za romansami, czytam ich mało i raczej raz na ruski rok, ot, gdy najdzie mnie na nie ochota (czyt. rzadko). Całym sercem uwielbiam za to melodramaty, jest to zresztą mój ulubiony gatunek filmowy. Może niezbyt ambitny, ale... cóż. A któż z kolei nie oglądał ekranizacji powieści Sparksa z cudownym Ryanem Goslingiem? Jednostki. Kiedy więc zaczęłam się zastanawiać nad pierwszą powieścią do wyzwania Przeczytam 12 książek po angielsku w 2018, pomyślałam: „Czemu by nie?”. 

Noah i Allie poznali się przypadkiem w trakcie wakacji i od pierwszej chwili wiedzieli, że oto właśnie natrafili na właściwą osobę. Miłość, która się między nimi zrodziła, była piękna, płomienna, daleka od szczeniackiego uczucia. Jednak niedługo później Allie wyjechała, zabierając ze sobą serce Noah. Czy gdy spotkają się ponownie po latach, prawdziwym okaże się stwierdzenie, że stara miłość nie rdzewieje? Czy możliwym jest, by młodzieńcza miłość przetrwała i przerodziła się w dojrzałe uczucie?

Nie lubię romansów, bo i nie jestem romantyczką, przynajmniej nie generalnie. Zdarza się jednak, że pewne historie miłosne – dobrze poprowadzone, wyważone i w pewien sposób magiczne – jakoś do mnie trafiają. Tak jest właśnie w przypadku „Pamiętnika”. Z jednej strony nie jest to powieść, która mogłaby kogokolwiek w jakikolwiek sposób zaskoczyć. Nie odnoszę się tutaj nawet do samej znajomości filmu, bardziej zaś do tego, że fabuła jest boleśnie przewidywalna, przynajmniej częściowo. Bo czyż tak piękna historia mogłaby zakończyć się rozłąką kochanków? ;) Nie mogę jednak tej powieści odmówić swoistego uroku, uroku, którym niewątpliwie mnie oczarowała. W trakcie lektury czułam się całkowicie pochłonięta opowieścią, miałam wrażenie, że miłość Allie i Noah jest tak wielka, że dosięga nawet mnie. Uczucie przedstawione przez Sparksa jest jednak dla mojego realistycznie nastawionego umysłu kompletnie odrealnione i trudno mi je zaakceptować, trudno uwierzyć. I nie wierzę, to nie tak, że coś się w moim światopoglądzie zmieniło. Muszę jednak przyznać, że dobrze było choć przez chwilę posiadać nawet namiastkę czegoś na kształt wiary w takie właśnie uczucie.

„Pamiętnik” ma swoje dobre aspekty, nie zaprzeczę. Z drugiej jednak strony mam bolesną świadomość, że moje postrzeganie tej powieści jest zmienione przez wzgląd na film i sentyment, którym darzę tę ekranizację. (I Ryana Goslinga, choć to zupełnie nieprofesjonalna uwaga). Wiem, że gdyby nie myśl „To ten Pamiętnik tego Sparksa”, wiele elementów działałoby mi na nerwy. Wspomniane już przeze mnie odrealnienie, tempo akcji, przewidywalność fabuły czy wzniosłość niektórych słów. Cóż mogę jednak zrobić? To właśnie „Pamiętnik”, a „Pamiętnikowi” wybaczę wszystko, nawet te poważne mankamenty.

Słowem zakończenia: to nastrojowa powieść, która wprowadziła mnie w stan specyficznego, nie do końca pożądanego humoru. Niewątpliwie skutecznie nakarmi romantyczne dusze i z równie spektakularnym skutkiem pozwoli stworzyć/umocnić pragnienie miłości dosłownie jak z marzeń. Póki jednak za marzenia nie karają... Warto ten obraz pielęgnować w głowie. Tak by dni były nieco jaśniejsze :)

Ocena: 7/10

Ściskam i całuję,

S.